De natuur is vanzelfsprekend gul en gunt ons rust, stilte en schoonheid in overvloed. Dat mocht ik de afgelopen dagen weer ervaren op een camping in Drenthe. Zachtgroene bomen, vreedzame uitzichten, ontluikende knoppen, vogelconcerten, een warme zon, schuchtere spechten en een boomklevertje dat zijn nestje zoekt. Er is dan meer dan genoeg voor iedereen!
Op een van onze eerst beloofde lente-weekeinden was ik bij een vriendin in het kale Groninger land. Deze vriendin is meester in het weggeven en ontvangen van materiële zaken. Zij bezigt daarbij de overtuiging dat er overvloed is in onze wereld en dat er dus voldoende is voor iedereen. Zo krijgt zij parketvloeren, hout, bomen, planten, geld, stenen voor haar terras, kleding en zo zit zij ondanks haar beperkte middelen op een ruime plek in Groningen met een gedroomd uitzicht op de koeien en de landerijen, met een ondergaande zon. Zij weet met weinig middelen veel te doen en onthaalt ons immer gastvrij met baksels, aandacht en stevige wandelingen. Haar gulheid deed mij ook geven. Het gaf een goed gevoel om mijn dure fleece jack aan haar te overhandigen (hij was me eigenlijk een maat te klein).
Vanaf onze geboorte tot onze volwassenheid worden wij geconfronteerd met geven en nemen. In materiele en immateriële zaken, in onze relaties en onze (intieme) contacten. Soms worden we overbedeeld en soms onderbedeeld. Altijd leert ons deze ervaring, al dan niet bewust, een wijze les.
Religies en deugdethiek leren ons dat we dienen te geven…
In het geven of nemen van aandacht liefde, erkenning en het aanvullen van menselijke tekorten zijn we vaak nog niet zo handig. Wat zou het mooi zijn als we ook hier het adagium “er is genoeg voor iedereen” zouden kunnen hanteren. Wat gun ik me zelf, wat gun ik een ander en wat geef ik vanzelfsprekend weg? Gunnen we onze vrienden succes, erkenning, onze geliefden de ruimte, onze collega of werknemer waardering. In veel organisaties en instituten valt het nog niet mee om waardering zichtbaar te maken.
Condities van ruimte, vrijheid en respect zijn een goede leidraad voor gulheid en deze leidraad maakt het gemakkelijker om gul te zijn. Ruimte heeft te maken met de psychologische en fysieke ruimte van mensen om te zeggen wat ze vinden, en om te doen waar ze in geloven en om te geloven in de andere. Maar ook om te zoeken wat ze nog niet hebben gevonden, om onzeker te zijn over wat ze (nog) niet weten of om zich niet te verbinden aan dingen waar ze (nog) niet aan toe zijn of om zich wel te verbinden aan waar ze wel aan toe zijn. Vrijheid heeft te maken met de eigen keuzes van mensen die terugverwijzen naar de fundamentele vragen als: wat wil jij wel en wat wil je niet, wat kan je wel en wat niet? Respect heeft te maken met een houding van jezelf en van anderen, dat je mag zeggen wat je vindt, dat je serieus wordt genomen, dat anderen geen misbruik van je zullen maken en dat je in alles zorgvuldig bent. Het verwijst naar basale waarden in menselijke omgang en communicatie. Deze zijn gelukkig gratis.
Iemand iets gunnen lijkt te vragen om bewustzijn van eigen tekorten en om de acceptatie hiervan. Zelfkennis lijkt hier weer een sleutelwoord.
Het is vandaag bevrijdingsdag. Ik gun mezelf en anderen een vitaal hart en een vitale blik, met zicht op genoemde condities. Ik gun anderen de waardering die ik graag weggeef. Want er is meer dan genoeg.